toen we liepen, gewoon over straat
ik weet niet hoe laat
samen pratend over alles wat gebeurd
oh wat was je getreurd
je zei je laat er niets van zien
heb je geen verdriet misschien
dat is moeilijk om in woorden te zeggen
dus probeer ik het je zo uit te leggen
ik ben hard op meeigen
ik kan mijn gevoelens goed verzwijgen
ik lach van buiten maar huil vanbinnen
over al die dingen die mij niet zinnen
het bouwt zich op
tot het stijgt, boven mijn kop
dan komt het boven
je zult het misschien niet geloven
dan jank ik uren aan een
waarom zijn we nu alleen
door mijn eigen stomiteiten
jouw kan ik echt niets verwijten
misschien is het zo beter
ik heb er geen verstand van, voor geen meter
ik wil soms dat het allemaal niet gebeurt was
dan zaten we nu nog in ons sas
je bent en blijft voor mij speciaal
waarom deed ik dat allemaal
waarom deed ik jou zo n pijn
ik had het met jou zo fijn
alleen dat gedoe om de kleinste dingen
deden mij in alle hoeken wringen
het deed mij zeer
toen ben ik stom gaan doen
ik gaf de ander een zoen
het gevoel voor jou is altijd gebleven
dat zal het ook doen heel mijn leven
ik wil je gewoon blijven zien
ookal willen anderen dat niet misschien
dan zou ik je nooit meer horen
nooit meer zien
ach misschien....
het zou mij heel veel pijn gaan doen
meissie dikke zoen
-moi-
voor een meisje waar ik een lange tijd mee heb gehad door mijn stomiteiten heb laten vallen om herhaling te voorkomen
een meisje om van te dromen
sorry....ik hou van je