Een zucht van opluchting ontsnapt uit mij,
terwijl ik even terugdenk aan wat je zei.
Het spijt je van de dingen die je hebt gezegd,
en begrijpt mijn tranen, zonder dat ik iets heb uitgelegd
Alsjeblieft, probeer het niet meer uit te leggen,
je hoeft het echt niet meer te zeggen.
Ik weet het wel, weet precies wat jij bedoelt,
en ik weet ook dat je ondanks alles, 'ons' nog steeds voelt.
Het spijt mij ook dat ik nog altijd van je hou,
en dat ik jou eigenlijk nog altijd wantrouw.
Het spijt mij dat ik mijn verdriet telkens weer laat zien,
en ik weet ook dat ik dit alles niet verdien.
We laten het voortaan rusten, doet ons toch alleen verdriet,
wetend dat ook zonder woorden, jij het in mijn ogen ziet.
Laten wij het onderwerp alsjeblieft begraven,
En vergeten hoe we ons destijds overgaven...