Ik schrik
want ik zie mezelf weerspiegelen
in de tranen op jouw wang.
Ik schrik
want jij bent mijn zekerheid, stabiliteit
en jouw tranen maken me bang.
Ik bid
als ik denk aan de harmonie van vroeger
en jij vraagt je af of ik je nog wel zie.
Ik zie je
je silhouet in jouw zonnestralen
maar jij weet niet wie... dat is
in jou wereld, die tranen in de duisternis.
Dat je eens aan mijn zijde hebt gestaan..
en dat dat beeld nog in mij leeft,
ookal kan ik er niet bij
Ik laat je echt nooit meer gaan.
Want ookal merkt niemand het,
jouw kracht leeft in mij.
Voor de eeuwigheid verbonden
ondanks dat wij elkaar niet meer ontmoeten konden.