Zie die ogen spreken
vol verdriet en waarheid.
Zie die ogen van dat kind smeken!
naar liefde en genegenheid...
Maar niemand beantwoordt die ogen
die zo smeken om hulp,
iedereen heeft zich voorgelogen!
dat kindje kruipt stilletjes aan in haar stulp...
Zie die ogen tranen
van pure woede en verdriet
zie die parels een weg banen...
naar de kin...
maar die komt er niet!
Want het kind veegt de tranen weg
want de ogen worden niet beantwoord!
Neen, de ogen worden niet beantwoord...
Zie die ogen verdrietig kijken
geen enkele schittering meer zichtbaar
zelfs de tranen zijn verdwenen
het depressieve kindje is klaar.
Het kind weent vanbinnen
diep vanbinnen in het hart
maar niemand zal ooit zeggen:
"Dat kind, dat is apart."
Zie die ogen kijken
naar iets dat niet bestaat
want het kind is zo depri
dat het leven niet goed verdergaat.
Weldra komt er een einde
aan het leed van dat kind...
die nooit heeft kunnen profiteren
dat kind.. nooit slechtgezind.
Maar daar komt er een einde aan,
want niemand beantwoordde die ogen...
die zo smeekten om liefde.