Lieve Juanita,

Sorry dat je niks meer van me hoorde
Ik had het druk met van alles en nog wat
Veel werken om mijn gedachten te vergeten
Afentoe ben ik ze zo enorm zat

Maar iedere dag denk ik wel aan je
En iedere keer doet het vreselijk pijn
Waarom jij en ik nou net niet?
Ik zou daar nu ook willen zijn

De ene kant van me wil blijven vechten
Maar de andere kant wil alles opgeven
En die kant is zo aanlokkelijk
Eindelijk rust in mijn leven

Stilte zonder gedachtes en schuld
Eindelijk mijn ogen kunnen dicht doen
Zonder beelden die voorbij flitsen
Beelden van ons ongeluk toen

Eigenlijk zou ik blij moeten zijn
Gelukkig om de tweede kans die ik kreeg
Maar niets is minder waar Juanita
Van binnen voel ik me immer leeg

Iedere nacht droom ik nog over je
En iedere nacht schrik ik wakker
Iedere nacht huil ik om je
En voel ik me een zielige stakker

Het is ondertussen 3 jaar terug
Maar ik kan het niet loslaten
En dat wil ik ook helemaal niet
Weet ook niet of dat zou baten

Gelukkig heb ik een paar echte vrienden
Die me kennen en die me hier in steunen
Echte vrienden die me accepteren
Waarop ik altijd kan leunen

Ik zou ze je zo graag voorstellen
Maar helaas gaat dat nu niet meer
Ik zit hier en jij bent in de hemel
Dat beseffen doet echt zeer

Rust zacht lieve schat