Ik geloof dat ik geen doel meer heb
het gevoel dat ik voor niemand iets voel
dat ik allang een antwoord heb gekregen
ik heb het voor mezelf verzwegen
Ook weet ik niet meer of het realiteit was of een droom
Dat je zei: ik wil je niet, doe maar gewoon
"Je bent heel leuk, echt waar
maar meer dan dat, laat maar"
Ik geloof dat het in mijn slaap voorkwam
dat je dit zei, ik sloeg volledig lam
En nu zonder gesproken woorden
weet ik echt niet meer waar ik deze zinnen hoorden
Was het mijn eigen rampscenario,
of zei je dit, zonder enig dubio?
Ik ga het bijna geloven
dit kom ik niet te boven
Ik kan alleen maar wachten
waarschijnlijk jaren, met jou in mijn gedachten
Zei je het echt?
Was het oprecht?
Ik ben leuk maar vooral niet meer
Jij wilt niets met een heer
Wat een cliche
in mijn hoofd, in mijn hart
Misschien moet ik het maar aannemen
droom of echt, ik neem de benen
Maar niet getreurd, 1 gil, 1 zoen
En voor mij is het net weer als toen
d