Levenscyclus
De zon verbloeit,
teert weg in herfsterige dagen
Waar bloem en blad gesnoeid
door eerste kille regenvlagen
Te veel heeft lente mij beloofd,
getoond de knoppen van nog niet ontloken bloemen
Te graag heb ik daarna in zomer ook geloofd
Haar warmte deed mij 't leven zoenen
Nu raakt mij vroege winteradem zacht,
leer ik probleemloos alle ooit gesproken talen
Het duister breidt zich uit, 't wordt nacht
En aan de einder wenkt de dood die mij komt halen.
**********
sunset 10-09-2004
**********
scorpio-nb: | Maandag, september 13, 2004 09:50 |
na regen komt zonneschijn na nacht komt dag na winter komt lente, voor jou en voor de meeste van ons |
|
*** Lanaatje38***: | Vrijdag, september 10, 2004 11:18 |
laat de dood maar lekker lang wegblijven.... liefs, Lia |
|
sjantaly: | Vrijdag, september 10, 2004 10:12 |
Wat een mooi gedicht :)! Liefs |
|
Raira: | Vrijdag, september 10, 2004 09:55 |
de siezoenen van het leven... mooi verwoord, hoop alleen dat het duister nog niet nu over je heen valt...... er komen nog weer nieuwe seizoenen hoor liefs raira |
|