Ik was er bijna maar nog niet helemaal.
Ik was verstijvd en leek wel van staal.
Was het de hemel toen ik alleen nog maar wit licht zag?
Zie et steeds voor me hoe ik daar verlamd op mn bed lag.
Wachten tot ik eindelijk bij de hemel was aangekomen.
Et luktte niet en ging er van dromen.
De volgende dag werd ik wakker, et was niet gelukt.. helaas.
Ik zag et witte licht weggaan in een waas.
Ik voelde pijn.. waarom luktte et mij nou niet?
Toen ik me moeder er van had verteld had ze veel verdriet.
Ze vroeg me waarom ik zo graag dood wilde gaan.
Ik zei haar dat ik nix meer in mijn leven zag staan.
Alles ging en gaat gewoon steeds fout.
Dat maakt me bij mij erg koud.
Wannneer zal er geluk komen in mijn leven?
Wie zal de persoon zijn die me dat gaat geven?
Maar gelukkig klaard mijn leven een beetje op.
Maar zit nog steeds met dat witte licht in mijn kop.