Weer een normaal leven lijden,
weer van vreugde staan springen,
weer van lof staan zingen,
en roepen zeer luid,
ik ben weer vrolijk,
ik ben weer blij,
want ik heb vrienden
rondom mij!
Wat zou ik dat allemaal
zo graag terug doen,
weer het leven lijden van
ik ben gelukkig
en niets ter wereld
maakt mijn leven meer stuk.
Maar op dit ogenblik
kan ik het niet,
ik begin mijn dromen
op te geven
van een blij en gelukkig leven.
Toch is het waarschijnlijk beter
om die ene droom van mij
niet op te geven,
want dan verlies ik alles wat
ik zo graag zou willen.
Een droom dat ooit die
ene vriend zegt:
Ik aanvaard je zoals je bent,
ik wil graag jou vriend zijn!
Hij met een glimlach zo fijn!