hoe begint een dag voor zij die treuren
hoe heeft dit ooit kunnen gebeuren
horend doof... ziende blind
lijken wij zelfs schuldig
aan de dood van ieder kind
ik voel me machteloos en boos
kan alleen aan ze denken
brand een kaarsje... geef in gedachten een roos
het liefst zou ik ze vredesduiven sturen
duizenden....
voor in deze moeilijke uren
woorden van troost doorklinkend tot in hun hart
maar ik voel me machteloos
want wat troost ooit deze ongeloofelijke smart
lommert: | Maandag, september 06, 2004 21:21 |
toch maar liefde blijven geven...zit ik nu te denken...het is zo nodig xxxliefs willem |
|
dreamangel: | Maandag, september 06, 2004 18:26 |
ja je hebt volkomen gelijk. ik wou dat ik ze ook kon helpen... groetjes dreamangel |
|
Luijkx: | Maandag, september 06, 2004 17:03 |
Ik heb al een paar gedichten over die vreselijke gebeurtenis gelezen, maar ben er zo van geschrokken dat ik gewoonweg niet weet wat ik moet zeggen! | |
*** Lanaatje38***: | Maandag, september 06, 2004 16:35 |
jammer dat we zo weinig kunnen doen... machteloos.. radeloos... liefs, Lia |
|
Bieke: | Maandag, september 06, 2004 13:00 |
Inderdaad de beelden van de gruwel blijven hangen, het voelen .... machteloos. Liefs Bieke, |
|
H.J.: | Maandag, september 06, 2004 11:59 |
Zoals wij allemaal Annemieke. Heb er al meer dichten over gelezen, en ook één geplaatst. Machteloosheid en ongeloof over zoveel bruut geweld overheerst ook bij mij. liefs |
|
christina: | Maandag, september 06, 2004 10:21 |
ik heb je gedicht inmiddels op mijn site geplaatst je hebt hier prachtige woorden geschreven liefs christa |
|
Raira: | Maandag, september 06, 2004 09:56 |
hier is geen woord van troost die kan bereiken wat we bereiken willen, het leed is al geleden en blijft voor altijd het hart diepe wonden smeden maar wat kunnen wemeer dan ons medeleven betuigen, ja proberen ons te groeperen om een andere wereld te scheppen liefs raira |
|
Auteur: Annemieke van der Ven | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 06 september 2004 | ||
Thema's: |