blaadjes vallen van de bomen
ze zijn kaal en verdord
waarschijnlijk zal die koude tijd weer komen
zoals vorig jaar toen was mn wereld ingestort
jouw liefde zo voor me bekennen
ik kon het toen niet geloven
eerst was het wel wennen
maar jouw liefde kon mijn pijn verdoven
het was magisch samen
jaloezie zwerfde rond me heen
iedereen kon me beamen
ik schitterde van kop tot teen
tot die dag
je me negeerde
ik kreeg eens geen lach
wat me zo begeerde
ik belde voor meer uitleg
maar al wat je kon zeggen was
ik stond je in de weg
we zaten trouwens in dezelfde klas
wat was dat nu voor flauwekul
ik voelde me toen zo slecht
je had geen flauw benul
wat je toen had gezegd
zelfmoord, snijden
spookten in mn hoofd
gewoon me van deze pijn verlijden
zoals ik me steeds had beloofd
nu is dit een jaar geleden
maar als ik er aan denk doet het nog steeds pijn
ik had je toen beter vermeden
dat zou beter zijn geweest voor jou en mij