In de kerk buij het buitengaan,zocht je oogcontact met mij,gepaard met een speciale gezichtsuitdrukking.
onze ogen ontmoeten mekaar,
via je ogen liet je me je hart zien.
het bouwde een brug tussen onze zielenen maakte de menselijkheid in u zichtbaar.
de menselijkheid die we toch met mekaar gemeen hebben!
weet je , wanneer je je eenmaal van je hart bewust bent is het spreken absoluut geen belemmerde foetal meer.
de ogen zijn de venster van het ziel,zeggen ze.
wel in jouw ogen ,zag ik echte spijt,velangen.
ik ben zo blij dat je veranderde en one 'samen' een leven gaf!