Mijn liefde voor jou is zuiver, maar soms grauw..
Alsof ik loop door een dauw
Analyse tot en met,
maakt me soms gek
Ik verlang naar een knuffel,
maar soms ben je als een buffel
Gesloten en dicht,
staat dan je gezicht
Wat moet ik dan denken,
shit? of maar geen aandacht aan schenken
Altijd maar spoken,
die mijn visie verroken..
ik zou graag willen weten,
hoe ik je kan meten
Soms ben je blij,
soms verdrietig, en soms geen van allebei
Ik kijk in je ogen,
die ik zo ben gaan mogen
Alles wat ik wil,
is jouw begrijpen tot in je spil
Zoveel van iemand houden is bijzonder,
maar soms lijdt je eronder
Altijd toch weer spoken,
die ik uit moet roken..
Leegte van binnen,
is soms wat ik moet innen
Aan jouw denk ik dan,
en wordt ik weer warm
Heb jij hetzelfde,
of ben ik gewoon de elfde
of is het je aparte ik,
je moeilijkheid die ik zo graag slik
Toch weer die spoken,
hoe moet ik ze verroken..
Ik wil bij je zijn,
met of zonder pijn
Zeker is het wel,
wat ik voel voor jouw gaat snel
Als bloed door mijn aderen,
voel ik het steeds naderen
Als ik je zie, voel, ruik of hoor,
slaan mijn stoppen alweer door
Want jij ben van mij,
en dat maakt me blij
Alleen soms zijn er spoken,
die ik zal proberen uit te roken..