Ongeveer twee jaar geleden zag ik haar
voor het eerst
Ze leek me wel een toffe meid
Dus ik probeerde contact te leggen..
De eerste week lukte het niet,
ontgoocheld ging ik naar huis
De week erna besloot ik om het
nog ’s te proberen
.. Weer zonder resultaat
Of was er toch een wederzijdse
glimlach die ik zag?
De derde week zeiden we hallo
Maar daar bleef het bij
Een glimlach en een goeiedag
had ik toch al gekregen
De vierde week wou ik toch
wat meer over haar weten
Dus besloot ik een praatje met
haar te gaan slaan
En zo groeide het contact..
Die dag fietsten we samen naar huis
en met een goed gevoel kwam ik thuis
De vijfde week zochten we elkaars
gezelschap weer op
Zo zaten we tenminste niet alleen,
want alleen is maar alleen
Enkele maanden later was er
al een kleine vriendschap gegroeid
Maar ze was nog niet volledig
Er was nog net dat kleine
stukje dat ontbrak..
Een jaar later waren we
al goede vrienden
We wisten al zoveel
meer over elkaar..
Ik wist zeker dat dit het begin
van een echte vriendschap zou worden
En kijk nu, twee jaar later
en de vriendschap is nog
steeds niet stuk
Hechte vrienden steunen elkaar
en zijn elkanders geluk
Samen lachen en huilen,
dat is waar echte vriendschap
om gaat..
Het hoort er allemaal bij
en zo’n vriendschap kan niet meer stuk
Ze is m’n tweede helft, m’n grotere zus
waarnaar ik opkijk..
Moest zij er niet meer zijn
dan zou ik kapot zijn en langzaam sterven
want ik zou maar uit 1 helft meer bestaan
en m’n grote zus zou er niet meer zijn.
Wat zou ik doen zonder haar..
Het leven zou niets meer zijn
Want een leven zonder vriendschap
is voor mij geen leven meer
Ok, ik weet dat m'n 'dichtkunst' niet zo super is, maar kwou toch wel even een gedicht over m'n beste vriendin schrijven want ze is super..