Vast heb ik je niet gehouden, maar jou
beeld staat in mijn geheugen gegrift.
Stilletjes was je daar, en onbewegenlijk lag je daar.
Zo mooi , zo klein
Nu na zoveel jaren heb ik eindelijk de moed
gehad naar je grafje te komen, en de
confrontatie aan te gaan
met mijn onverwerkt verdriet
Me schuldig voelend je daar in de steek
gelaten te hebben.
Kil en koud was je plaatsje, en er overviel
me een zo grenzeloos gevoel
van pijn en verdriet.
Jou plaats in m'n hart is warm
en je zult er ook altijd zijn.