Ik was er wel en
ik was er niet.
Het witte vocht had
mijn lichaam geolied
om te bewegen vooruit
op de ritmen van de
muziek en die van armen.
Mijn voeten trapten wel
eens op die van een ander,
maar mijn glimlach en die
van de dame blond met
ogen blauw, deed me
beseffen dat het niet
echt hinderlijk was.
Vol was de maan geweest,
vol was het publiek aan de
oevers van de Amstel
vol waren de vrolijke
blije harten, wat kan
geluk toch stralen uit
de mens vrij en blij.
94g591
23 juli 1994 14:59