Lange dagen en nachten
Sta ik in je buurt te wachten
In de regen en de kou
Omdat ik je even zien wou
Zo nu en dan heel dicht bij
Maar je keek niet meer naar mij
En ging je bij hem op bezoek
Dan stond ik vlak bij hem om de hoek
Trouwens al stond ik vlak voor je gezicht
Je was voor mij toch niet meer gezwicht
Meestal keek ik je in de ogen
Dat zijn ogen,die mij niet meer mogen
Een glimp van mij kan ik niet meer ontdekken
Vandaar dat je mij liet verrekken
Ik stond bij de huizen van jullie allebei
En dat stemde mij niet blij
Want bij een huis zag ik bepaalde dingen
Die jou niet een liedje doen zingen
Maar jij vertouwd hem volkomen
Dus blijf maar lekker van hem dromen
Wabt de pijn en het verdriet
Nou,nee dat gun ik jou ook niet