Onder vergeten velden van madelieven en violen
Rusten oude lichamen en gebroken gebeente
Van gestorven troubadours en verminkte accordeons
Wanneer pratende passanten hen bij haast passeren
De ochtend dauw hun dassen zijn voor een vroege kraag
Hebben zij geen weet van het vruchtbare gebeente
Of gesteente! Dat in het lenteveld naast hen rust
Het ideaal om vrijheid met droom te kunnen scheiden
Passeren zij, de pratende passanten passen spijtig
en spoeden zich haastig voort en zullen nimmer meer merken
de slapende schilder in dat madelieven met violenveld
die zijn dromen reeds aan vrijheid heeft verkocht
Hij zit daar al weken maar heeft de strepen nog niet gezet
toch voelt hij de tocht van de eens zo zwetende accordeons
en de nog ruig stinkende zangers in een kleurenballet
maar hij heeft het juiste lentelicht nog niet gevonden
dat hen in eeuwige herinneringen zou hebben gezet
De schilder zal daar uiteindelijk blijven zitten,
van gehele doch passerende werkelijkheid ontboden
Tot 't juiste zonnelicht hem de troubadours heeft gebracht
Totdat de dood hem in dat vergeten veld van
madelieven en violen, troubadours en gesneuvelde accordeons
kleurrijk heeft ondergebracht..