'k Ben op de vlucht
Stralend was eerst helder licht
dat nu verdreven is door de onweerswolken,
ik heb je pijnvol uit mijn 'ik' gebrand
Bliksem, donder, zij vertolken
de boosheid die in mij gestrand
'k Ben voor mijn eigen woede op de vlucht
Voor vlammen uit mijn donkere ogen
En voor de bloedgekleurde tranen uit een zwarte lucht
Voor iedereen die mij eens heeft bedrogen
Voor alle pijnen van de wind,
de leugens in verloren duistere nachten
Voor 't kwetsbare van mij, want als een kind
heb ik mijn eerlijkheid laten verkrachten.
**********
sunset 19-08-2004
**********
scorpio-nb: | Vrijdag, augustus 20, 2004 07:15 |
op en top jij .... met al je pijn en woede liefs scorpio |
|
shelob: | Donderdag, augustus 19, 2004 22:47 |
Onweersbui recht uit je ziel, gaat wel weer liggen, waait wel weer over, kus. | |
basha: | Donderdag, augustus 19, 2004 22:18 |
mooi verwoord liefs |
|
Paul de Bruyn: | Donderdag, augustus 19, 2004 17:56 |
Dit is een Sunset-gedicht... Heerlijk...de onweer bij zonsondergang in met al haar emoties... liefs Paul |
|
*~clau~*: | Donderdag, augustus 19, 2004 15:47 |
waw,wat mooi!heel mooi verwoord! liefs clau |
|
will hanssen: | Donderdag, augustus 19, 2004 14:56 |
Heel mooi........... Liefs, Will |
|
miranda klopman: | Donderdag, augustus 19, 2004 14:01 |
wat een mooi gedicht! echt 1 om over na te denken! groetjes miranda |
|