De regen heeft mijn hoofd verlaten,
in dikke druppels langs me heen.
Donkere wolken hangen nog boven me,
de liefdeloze wind snijdt door merg en been.
De hete stralen van de zon,
maakten plaats voor een ijzige kou.
Elke avond en morgen vraag ik mezelf,
wat moet ik nou?
Zal ik mijn hoofd laten hangen,
de sterrren nooit meer zien?
Of zal ik de pijn trotseren,
en opnieuw geloven misschien?
Het had mooi kunnen zijn,
doch het zat me allemaal niet zo mee.
Geloven, dromen, smachten, hunkeren,
ik heb nu reeds heimwee.
Het voelt aan alsof Cupido,
me met zijn pijlen wilde vermoorden.
Voor het eerst sinds jaren,
zat ik dagenlang zonder woorden.
Auteur: Eric Van Aelst | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 18 augustus 2004 | ||
Thema's: |