de weg naar het geluk
een vermoeiende,lange tocht door de bergen
het begin bij de hel
en het einde in de hemel
we starten aan de poorten van het vuur
het rivier des bloedigen
het gras der doden
hets steen der lijken
ik trek tot in de bergen ik zie de top al schijnen
de top van de hemel
het regent tranen en bliksemt pijn
een serieuze storm des onheils
ik drink men drinken
en eet men voedsel
zet stap voor stap
men voeten op de harde brandende grond van kolen en aarde
het is zeer uitputtend
maar het loont de moeite
de jongen waarvan ik hou zit in men hart
dat helpt al
maar het verleden slaagt toe
ik begin wonden te krijgen en te bloeden
ik voel een leegte in men hart die niet leeg is
ik voel me verlaten door jou
verdorie, wat nu
ik sta hier aleen, halfweg
maar ben er nog niet
waarom zou ik nog verder willen gaan
als ik niet heb om naar uit tekijken?
maar toch, ik blijf doorzetten
want ik weet dat jij toch bij me bent
ook al heb ik het gevoel van niet
nu het steilste stukje
het moeilijkste...
ik zet men voet in de wand en trek me op
de grond onder men voet komt los en ik glij weg
ik ben doodsbang
ik zal vallen
verdorie, waar ben je
ik heb je nodig
ineens sta je voor me
en houd men hand vast
je trekt me op,op de top
dankjewel voor je steun, het verleden ligt achter me
nu ligt de hemel voor me open,de zon schijnt
vogeltjes fluite
de wind ruist door men haren
en ik fluister zachtjes in je oren
voor de poort van de wolke
"ik hou van je,poepie"
en geef je een hemels kusje
verder lopen we hand in hand op de wolkentrap
naar de wolkenpoort
tot in de hemel