Op een moment heeft het leven geen zin meer,
Pijn en verdriet, keer op keer.
Geen geluk, je voelt je echt verrot,
Op dit moment is je leven helemaal kapot.
Je kan en wil niks meer geven,
En je wilt niet meer doorgaan met dit leven.
Het liefst spring je voor de trein, of van een gebouw,
Maar dan laat je iedereen achter, met alleen maar rouw.
Om die reden blijf ik hier,
Alleen voor hun, de rest interesseert me geen zier.
Hopelijk helpen ze me uit deze diepe put,
Want voor mij heeft het leven echt geen nut.
Het liefst zou ik weer een gewoon leven willen leiden,
En al die pijn en verdriet vermijden.
Laat me die meid zijn die ik vroeger ook was,
Dan leer je me echt weer kennen, dan pas…