Jouw ogen,
laten mij vertrouwen,
in de klanken van je woorden.
Ik voel onrust,angst...
ondanks dat jij me toespreekt,
dat je me nooit pijn zal doen,
nooit zal veranderen,
nooit weg zal gaan.
Maar ik ben bang, om je zomaar,
blindelings te vertrouwen.
Op je woorden,je beloftes.
Ze bereiken m'n oren,
maar ik kan ze niet verstaan.
Het verleden...
blijft kleven,
grijpt me om mijn keel,
zoals hij,dat ook vaak deed.
Ik weet,jij bent een ander,
je zegt ECHT van me te houden.
Geef me dan de tijd,om te verwerken
Leer me hoe ik moet vertrouwen,
op een liefde,vol tederheid.
En bevrijd me...
uit zijn macht!
dread: | Zondag, augustus 15, 2004 12:16 |
heel erg herkenbaar... voor mij al bijna twee jaar geleden..maar het vertrouwen is nog steeds niet terug... ik hoop dat er voor jou snel geluk zal komen. x monique. |
|
Auteur: terrortrut | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 14 augustus 2004 | ||
Thema's: |