Verbitterd en boos,
ik voel me machteloos.
Mijn emoties nemen de overhand,
waarom ben ik jou bloedverwand.
Ik wil schreeuwen en huilen van verdriet,
maar ben bang dat iemand me hoort of ziet.
Ik heb het zoveel jaar verzwegen,
ik zit vast in een web, kan me niet meer bewegen.
Mam, waarom ben je tot nu toe weg gebleven,
ik had je nodig, waarom heb je me die hand nooit gegeven ?
Ik ben door schaamte in een hoek gedreven,
zit daar vaak als een klein kind te beven.
Je weet het niet maar je bent me allang kwijt,
door alle dingen die je mij verwijt.
Mijn liefde geven vind ik fijn,
maar het krijgen doet me pijn.
Als dit alles bij een famillie hoort,
leef ik liever alleen voort.
Ik voel me beroofd,
van één ding dat ik God had beloofd.