Over
Waarom voel ik me vervreemd van je?
Je blik kan me niet meer roeren
Het voelt nu alsof de kaarsen uit zijn gewaaid
Dat is niet in een stoot gebeurt, maar door een wind die soms hard en soms zacht toesloeg,
Niets kon het meer tegenhouden, en eigenlijk was dit de bedoeling
De kaarsen zijn nu uit en de wind is gaan liggen
Alleen niet in jouw, je bent een wervelstorm, je armen willen mij erin hebben
Ik wil het wel maar ik heb simpelweg geen zin
Ik voel me ongemakkelijk, je snapt het niet, je kijkt me vragend aan
Zelfs mijn ogen kun je niet meer lezen
Alleen als ik echt verbale emotie toon
Door mijn afwijzing voel je je beledigd en je wordt rationeel
Zelf een beetje agressief
Ik denk dat dit gebeurt uit machteloosheid van jouw, hierdoor vind ik je nog afstotelijker
Net alsof ik naar iemand anders kijk
Mijn gedachten dwalen dan af naar toen in het begin
Stiekem denk ik dan ’was ik er maar nooit aan begonnen’
En nee, niet alles gebeurt met een reden, dit is alleen voor mensen uitgevonden die dit als excuus aanvoeren voor nare dingen die gebeuren
Spijt heb ik wel, dat ik jouw mijn hart heb gegeven
Iets wat je nooit meer terug kan krijgen.