Het land
De frisheid spoelt je ogen schoon
Ik zie weer nieuwe kleuren
De aarde neemt op als in een droom
Verspreidt verborgen nieuwe geuren
Jij komt weer tot ontwaken
Ik loop over je nieuwe land
Ik zal je nooit leren kennen
Neemt mij telkens bij de hand
Jij laat je voortdurend roemen
in een toomloze jubelzang
Je zit gevangen in je ’moeten’
O, had ik maar die ‘dwang’
willem
Annemieke van der Ven: | Donderdag, augustus 12, 2004 15:16 |
prachtige gedichten vandaag Willem... het ene nog mooier dan het andere... X Annemieke |
|
lommert: | Donderdag, augustus 12, 2004 10:06 |
moeten en dwang staat bewust tussen haakjes lieve Raira..het moeten en de dwang van binnenuit ...zoals de natuur doet..zonder te 'denken' bedankt voor je reactie...denken is ons gegeven.. xxliefswillem |
|
Raira: | Donderdag, augustus 12, 2004 09:56 |
ik weet niet of dat zo geweldig is.... de drang te (moeten) het lijkt me veel beter om gewoon maar te (zijn) genieten van alles wat mooi en waardevol is!! maar wel erg mooi verwoord. fijne dag liefs raira |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 12 augustus 2004 | ||
Thema's: |