vorig jaar die afschijdsbrief
en het kwam o zo hard aan
ik wilde helpen, je moest praten
nog geen 2 weken later ben je met 'n ander gegaan
het was echt 'n afscheid voor mij
jij was weggegaan, en liet mij daar achter
en als ik die 'leugens' dan hoorde
werd het afscheid alleen maar harder
een half jaar mijn eigen houtje moeten gaan
een half jaar mijn eigen heipalen moeten slaan
anders had ik geen steun, de jouwe vielen weg
Of klinkt dat nu in ene te hard, als ik dat zeg?
dan in ene kruisen onze paden elkaar weer
en komt, na een half jaar, het contact weer terug
misschien met de eenzaamheid in jou achterhoofd
want jou relatie liep allemaal weer stug
Nu heb je weer een jongen in je hoofd,
en ik word zeker straks weer aan de kant gezet?
Dit heb ik al een keer meegemaakt!
Maar dit keer ga ik weg
En ben ík niet degene die jou straks red..
Nu gaat er door mijn hoofd,
Deed je dit alles met opzet?
10/11 augustus 2004
(misschien een klein beetje anders vertaald dan dat ik het voel)