Geen gedicht vandaag...ik hoop dat je het niet erg vindt.
        Maar ik zal je vertellen waarom:



        ...er zat op dat bankje
        een geweldige thuishaven
        te wachten
        op een schip, dat binnen voer
        ...ik zag het, maar daarachter
        zag ik een klein paadje wegglippen
        binnen het dichter begroeide bos.
        Mijn pas werd als vanzelf, en meer denken deed ik niet
        ik wilde verloren zijn, of juist gaan vinden,
        en ondanks dat ik hier slechts twee kilometer
        van mijn flat af liep
        en in een in het geheel niet zo wild of sprookjesachtig bos
        werd er toch tussen mij en mijn flatje,
        waar ik vanochtend nog wakker werd
        en lang stil had gezeten,
        een immense detaillering gelegd
        die ervoor zorgde dat de overzichtelijkheid vervreemde,
        hetgeen weer tot gevolg kon hebben
        dat een gemaatstaafde schaal verviel.(.......)
        ...nu liep ik dat paadje in
        en stond meteen al stil;
        nog voor ik kon schrikken,
        vreemd genoeg, van het zien wat ik zag,
        zat daar E het Elfje, wiegebenent op een stronkje
        en glimlachte verblijdt naar mij.
        'Kom hier bij me zitten, Theike...ik wacht al de hele dag...'
        en *Ploef*;toen zat ik daar
        als mijn wáre zelf...(.......)
        en, nuja; toen werden er geen woordjes meer gesproken
        die jullie zouden verstaan.



        10'08'08.