Mesgeslepen duisternis
Doordringt mijn hart van pijn
Als verdriet door mijn ziel naar buiten kruipt
En ik niet langer mens wil zijn
Sterverblindende duisternis
Wurgt mijn leven met haat
Vernietigd alles wat mijn wereld was
Als ik ten onder ga aan zelfverraad
Verwoestende duisternis
Omhelst waar mijn hoopvolle blik op gevestigd was
Opgesloten in onzichtbare leugens
Vervormt mijn aanwezigheid tot een levenloos karkas
Levensdodende duisternis
Neemt alle dromen weg
En laat alleen dode bloedsporen achter
Als ik wanhopig mijn ziel opzij leg
Zielsverterende duisternis
Die me niet wil laten leven
Lijkt het niet uit te maken wat mijn hart bedoelt
En ondanks verwoede pogingen om 'mij' weer te vinden
Heb ik alleen nog moordend bloed te geven
Wicked Soul: | Dinsdag, augustus 10, 2004 17:25 |
Ow meisje toch, hoe blijf je dat keer op keer doen? Echt zo'n mooie gedichten! Maar hey, het komt goed met jou he! Jij hebt veel meer te geven dan je denkt, dat weet iemand al alleen door jouw lieve reacties te lezen. En ook jij zal overleven. Geef nou de hoop niet op. Koppie op lieffiej. Knuffel, -Lien.- |
|
stairway 2 heaven: | Maandag, augustus 09, 2004 18:31 |
mooi gedicht... xxx |
|
Auteur: Mysticelfje | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 09 augustus 2004 | ||
Thema's: |