Hij heeft haar ziel genomen
de rimpels op het voorhoofd gladgestreken
handen samengevouwen,en gelegd op het kaartje
waar de naam van haar kleinkind stond geschreven
Haar lach schalde niet meer door kamer
die verdronk van eenzaamheid
verdriet verborg achter gesloten gordijnen
die het ochtendglore niet meer konden verdragen
Geluk bracht ze eens
met woorden
een lach en een traan
Een vogel was ze
in de onmense hemelse ruimte
tussen vliegers
Die met elkaar speelden
jazzzz: | Vrijdag, augustus 06, 2004 13:48 |
heel mooi.. liefs, |
|
Manische Manja: | Vrijdag, augustus 06, 2004 12:34 |
woei...nice one! | |
Cora68: | Vrijdag, augustus 06, 2004 10:42 |
snif... | |
Hermans Dirk: | Vrijdag, augustus 06, 2004 06:25 |
een prachtig gedicht | |
Flanieke: | Vrijdag, augustus 06, 2004 01:13 |
Rakend, mooi, zonder woorden niets op toe te voegen, prachtig wijnand... Liefs Stefke |
|
christina: | Vrijdag, augustus 06, 2004 00:41 |
weer een pracht van een gedicht wijnand zoveel gevoel liefs christa |
|
Raira: | Vrijdag, augustus 06, 2004 00:13 |
een echt gevoels gedicht, heel rakend Wijnand liefs raira |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 06 augustus 2004 | ||
Thema's: |