In een land van mystiek
Bevecht ik eenzaam mijn draken
Diep wil ik de vijand raken
Maar weet niet wie dat is
Wild sla ik om me heen
Steek lansen in de lucht
Waar zien mijn ogen draken
Want ik was toch alleen
Vuur en gif razen me om de oren
Maar een vijand vind ik niet
Ik ken mijn kracht
Geloof van mijn moed
Maar bevecht ik wel de juiste draken
Is mijn vijand wel de mijne
Waar vind ik in mijn strijden
Een plek waar ik niet hoef te lijden
Waar is het even stil
Omdat ik even denken wil
Als is het maar ook heel even
Wil wat rust in mijn leven
De draak heeft de zelfde wens
Zoekt de reden van haat in de mens
Waarom wil de mens hem toch bestrijden
Merkt niemand dat ook hij wel zal lijden
Bron verlos ons van pijn
Laat ons leven ook als we anders zijn
Want welke zin heeft verdriet
Als niemand de ware reden ziet
Gif en vuur geven niet langer pijnen
Wonden helen en verdwijnen
De mens heeft geen toekomst zicht
Alleen tranen en een simpel gedicht
Wim Black Lord
westland: | Woensdag, augustus 04, 2004 18:38 |
heel mooi geschreven wim,maar wat maak je er een gevecht van.zo blijf je lijden, ik verlos je van de pijn.want het hoeft niet nodig te zijn.ma westland.(jany) | |
*** Lanaatje37***: | Woensdag, augustus 04, 2004 17:27 |
schitterend gedicht... kan het niet anders zeggen.. groetjes, Lia |
|
will hanssen: | Woensdag, augustus 04, 2004 17:07 |
Nou, Wim...... dit gedicht is zeker niet simpel, je hebt het prachtig neergezet, klasse! Liefs, Will |
|
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 04 augustus 2004 | ||
Thema's: |