ik kijk angstig
naar de zwarte weg voor me
de weg langs het meer
over de vervallen houten brug
en door het kille bos met enge geluiden
ik ren en ren verder
voortdurend kijkend op de kaart
of ik nog wel juist loop
ja het is juiste weg

ik loop verder en verder
en alles om me heen vervaagt
het word nog donkerder
als ik het bos in ga
het licht van de maan
komt bijna niet door het bladerdek door
de battrijen van mijn zaklantaarn
hebben het ook al begeven
ik loop banger dan ooit tevoren verder

ik hoor stemmen om me heen
het is misschien iemand
van onze scouts ook heel alleen
alleen in het bos net als ik
dus ik roep naar ze
even later hoor ik iemand
terug roepen dat ze komen
ik hoor geritsel in de struiken
en opeens staan er 3 mannen om me heen

ik ben nog nooit zo bang geweest
ze komen op me af en grijpen me vast
de oudste pakt al direct
naar mijn borsten
en de twee anderen beginnen
me ruw uit te kleden
eerst mijn scoutshemd
dan mijn bloesje
en dan mijn rokje

de oudste ligt helemaal naakt op me
en dringt in me binnen
ik huil en ik wil schreeuwen
maar ik kan niet, mijn stem is weg
het enige wat ik kan is huilen
en luide snikken slaken
na een tijd luid gekreun gaat hij af me
ik draai me op mijn knieen
en probeer weg te kruipen

maar de andere komt op me
en dringt ook in me langs achteren
tot het de beurt is aan de derde man
ook bij hem is het hetzelfde
gebroken en luid snikkend
laten ze me liggen, ik huil
en blijf huilen, ik wil dood
weg van hier. een uur later
sta ik op en kleed me aan

ik loop verder tot ik het bos uit ben
uit het bos zie ik een auto
de auto van de leiding
ze kwamen me halen
ik viel luid huilend in hun armen
en snikkend verteld ik hun het verhaal
ze troosten me en nemen me mee
we gaan naar het politiebureau
en dan naar het ziekenhuis

doodmoe en ziek
val ik daar
huilend
in de armen
van mijn troostende leidster
in diepe slaap....


Kusje van Fieke