Lachend van buiten,
Om haar gevoelens uit te sluiten.
Grappend maken voor de mensen,
Om te voldoen aan hun wensen.
Haar ogen verbergen geheimen,
Van afschuwelijke tijden.
Ze probeert het te verbergen,
Maar het zal te veel vergen.
Niemand weet het,
Zij vergeet het,
Niemand vraagt het,
Zij laat het…
Ik weet dat het niet lang meer zal duren,
Voordat ze het zwaar krijgt te verduren,
Herinneringen kun je niet opsluiten,
Uiteindelijk komen ze naar buiten…
Medelijden heb ik met haar,
Wanneer ze leeg voor haar uit staart,
Ik weet niet waar over ze denkt,
Maar het zal niet de liefde zijn die iemand haar schenkt…
Ze heeft al zoveel over haar leven gelogen,
Maar ik zie het in haar ogen,
Een leven van liefde en rijkdom heeft ze nooit gehad,
Langzaam is ze aan het vallen in een donker gat.
Ze schuilt achter een gezicht,
Dat niet haar eigen is...
Ze probeert iets te zijn,
Zonder het leed en pijn…
Iets wat ze nu niet kan zijn…
Iets zijn wat je niet bent,
Is hetzelfde als een dier dat op de vlucht weg rent…
Iets zijn wat je niet kan zijn,
Brengt je alleen maar meer pijn…
Hopelijk kan ze ooit zijn wie ze is,
En hoeft ze niet meer te bedriegen met een list…
Hopelijk kan ze ooit zijn wie ze is,
Want ooit zal er iemand komen die diep in haar verleden vist…