Puzzel
De puzzelstukken komen eindelijk vast te zitten, ik zie het plaatje, maar jij, jij rukt de stukjes los...
Waarom?
Ben je gewoon zo...
Ben je jaloers?
Ik weet het niet.
Hoe dan ook, ze zitten vast, zo vast mogelijk, de lichtstralen van de opkomende zon op mijn plaatje schitteren over een azuurblauwe oceaan, met tussen de puzzelstukjes dikke klodders opgedroogde lijm.
Geef het op ze zitten vast...
Maar in die oceaan vol blauw is nog een stukje voor jou...
..jouw keuze..
..maar stop met me af te breken..
Stop!
En ga naar iemand anders’ puzzel!
Waarom?
Ben je gewoon zo...
Ben je jaloers?
Ik weet het niet.
Hoe dan ook, ze zitten vast, zo vast mogelijk, de lichtstralen van de opkomende zon op mijn plaatje schitteren over een azuurblauwe oceaan, met tussen de puzzelstukjes dikke klodders opgedroogde lijm.
Geef het op ze zitten vast...
Maar in die oceaan vol blauw is nog een stukje voor jou...
..jouw keuze..
..maar stop met me af te breken..
Stop!
En ga naar iemand anders’ puzzel!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: ... | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||