Ik ging je los laten
toch is me dit niet gelukt.
Vraag me niet waarom
want ik weet hoe je bent tegenover mij
Toch kan je men hoofdje steeds weer zot maken.
Hoelang moet ik nog vechten,
vechten om me te bewijzen wat ik voor je voel?
Heb ik wel een serieuze kans?
Of zie je mij als een pleziertje?
Wel zal je even laten weten
ook met mij valt er niet te spelen!
We hadden een kans, een lekker moment,
toch heb ik stop gezegt.
Was het een teken om me te beschermen
tegen het verdriet die je me ging geven?
Of was het iets anders dat me parte speelde?
Op deze vragen zal ik nooit antwoord krijgen.
Maar misschien wel op de vraag wat je diep in je hartje voelt voor mij?
Ik ging je echt vergeten,je los laten uit men hart en hoofd.
Het doet me pijn dat wat ik voor je voel niet wederzijds is en
niet beantwoord word...
Maar na een tijd zal men liefde wel sterven en het vlammetje doven,
maar wanneer komt die tijd?
Je bent men type jongen nie van karakter toch is er iets,
dat me deed fonkelen als je lippen de mijne raakte.
Als je zacht over men huid streelde.
Je denkt er totaal anders over maar toch wou ik deze woorden naar je toe schrijven.
Ik kan nog zoveel schrijven en vragen maar heeft dat wel zin?Dat denk ik niet.
Dit waren men laatste woorden die ik je zei.
Hoop dat je ergens ver weg nog aan deze woorden denkt!