niet goed gaant vooruit
ze zeggen dat het niet goed is
nogmaals,nogmaals
opgekropt verdriet
drijgt naar boven te komen
maar ik duw het weg
doorgaand op je tanden bijten
baan je een weg door de pijn
ik kan het niet
ik wil hier niet meer zijn
ik kan toch niets goeds meer doene
want wat jij denkt is het belangrijkste
mijn ogen naar de grond gericht
het word een kwelling
eindelijk is het uurtje voorbij
kan ik weer bij mijn vriend zijn
mijn hooft op zijn huder
al het opgekropt verdriet loslaten
stromen over mijn gezicht
glijdend langs mijn armen
alsof het nog niet genoeg is
moet hij nu ook nog weg
of het zal weer mijn schuld zijn
dat hij telaat komt
zoals al het andere
waar ik de schuld van ben
ingehoudend snikkend
ga ik verder
op weg naar huis
ze mogen het niet merken
dat het weeral zover is
voor de zoveelste keer
de drang komt terrug
vechtend tegen de pijn
wat doet het toch zo'n zeer