de juiste weg is duidelijk
nu voor mij uitgestippelt,
alleen heb ik het gevoel
dat ik heel allen op een eiland sta
volledig uitgeput.
niemand die me gewoon weg kan nemen,
ergens anders neer kan zetten
opnieuw beginnen.
weet waar ik heen moet
de weg is duidelijk
maar bang
om de eerste stap te zetten.
voel me in de drukte
zo verdomd alleen,
sta vast tussen iedereen
geen kant kan ik heen.
maar moet weg van hier,
sta klem,
kan geen opening vinden.
moet de tang openen
waarin ik vast zit,
alleen de kracht ontbreekt.
soms zelfs twijfel ik
aan de sterren
die me thuis kunnen brengen.
omdat ik zelf niet goed weet
welke ster naar huis leid.
of ik ooit die eerste stap kan nemen,
is echt niemand nog die dat weet.