gedicht voor D....
(geestelijke of lichamelijke onderdrukking is altijd verwerpelijk)
Haar koorden vielen,
op de grond lag zij
Er werd niet meer gespeeld
met haar. Van boeien eindelijk vrij
liep zij haar passen
Wankelend, verloren
Als vreemde in haar eigen jassen
nu pas in werkelijkheid geboren
hief zij haar hoofd, en zag de zon
die duisternis met licht verdreven
Haar angst die woekert voort, en als hij kon
was zij zijn marionet gebleven.
**********
sunset 27-07-2004
**********
Lesley-Ann: | Vrijdag, juli 30, 2004 21:22 |
Ik begrijp dit gedicht heel goed. Liefs Lesley-Ann | |
cybermuts: | Woensdag, juli 28, 2004 19:47 |
egt mooi... kuss |
|
debby den Dulk15: | Woensdag, juli 28, 2004 18:23 |
mooi neergezet knuff |
|
Benjamin de Rooy: | Dinsdag, juli 27, 2004 23:09 |
wauw.... heel mooi geschreven. herkenbaar... |
|
Boudaatje: | Dinsdag, juli 27, 2004 21:54 |
prachtig in alle pijnlijkheid neergezet... knuf |
|
Maranwë: | Dinsdag, juli 27, 2004 21:53 |
heel erg mooi geschreven alleen heel zielig Liefs Maranwë |
|
Hermans Dirk: | Dinsdag, juli 27, 2004 21:44 |
mooi neergezet | |
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 27 juli 2004 | ||
Thema's: |