gedesillusioneerd
kijkt een man naar zijn ingestorte woning
door een krachtige aardbeving
de kans dat zijn familie
uit deze puinhopen worden gered
is een illusie daardoor zeer gering
de wanhoop
die uit zijn ogen straalt
lijkt op een persoon
die de hoop heeft moeten opgegeven
tranen stromen langs zijn gezicht
naar beneden
door het idee
dat hij alleen verder moet leven
hij blijft staan
bij de rampplek
hopend op dat kleine wonder,
maar toen hij de levensloze lichamen
naar boven zag komen
kreeg hij een emotionele opdonder
was het maar mogelijk
om de klok een paar uur terug te draaien
zodat hij zijn vrouw en kind
op tijd kon waarschuwen
met de harde werkelijkheid
valt niet te sollen
zodat deze trauma
zijn leven zal overschaduwen
Elizabethh: | Maandag, juli 26, 2004 12:52 |
Zucht.. | |
bianca : | Maandag, juli 26, 2004 11:59 |
je leeft op aarde en kan alles doen wat je wilt,het is nog niet te laat om t tij te laten keren | |
Irdana: | Maandag, juli 26, 2004 10:50 |
machteloos toe kijken bij al dat verdriet overschaduwd je eigen geluk want het ergste is helpen kun je hun niet mooi neergezet fijne dag groetjes Irdana |
|
Wendy Hoos: | Maandag, juli 26, 2004 10:43 |
Het doet al pijn om te lezen.. want zo ben je toch weer getuige van de hel die zo man doormaakt. | |
Jannie Hoogendam: | Maandag, juli 26, 2004 10:08 |
deze beelden staan ook op mijn netvlies gebrand en ik zie het zo voor me Schitterend en ook dramatich vertolkt, Bert xxx Jannie |
|
Raira: | Maandag, juli 26, 2004 09:25 |
Vreselijk wanneer je zo machteloos toe moet kijken, en al te weten dat alles veranderd is na één moment erg goed verwoord liefs raira |
|
Auteur: Bert Vos | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 26 juli 2004 | ||
Thema's: |