Kwil het allemaal wel zeggen en vertellen ,
maar ik kan het niet .
Kwil het allemaal uitleggen,
maar kweet de uitleg niet .
Ik ben bang , was bang om je kwijt te spelen .
Sorry ik schermde me af,
sorry dat ik deed alsof ik niet om je gaf,
sorry voor zoveel zaken,
misschien heeft het er allemaal wel niet teveel mee te maken .
Ik wil je zien en ik wil je horen,
ik wil je armen om me heen.
Snap je dan niet dat ik van je hou??
Ik wist niet dat het kon,
iemand graag zien op zo’n manier,
zelfs als je nog maar net een relatie begon.
Ergens heb ik het gevoel dat het gewoon niet mocht zijn , maar waarom, vertel me waarom doet het zo’n pijn..
Ik zei nog die andere dag,
dak zonder jou niet leven wou.
Ik vertelde nog dat ik twijfelde,
niet aan jou,
niet aan mijn gevoel,
maar aan mijn draagkracht ,als je me opgeven zou .
Zolang al, zijn er gevoelens bij mij.
De eerst keer dat je mij weg wees brak je al mijn hart , maar waarom doe je me dit dan aan .
Je maakt de gelukkigste dag van mijn leven,
nog geen week later al af.
Ik snap wel wat je bedoelt,
en ik wil er veel voor doen.
En als ik eerlijk ben
besef ik dat het altijd zo zal uitdraaien,
als ik niet veranderen zal.
Ik kan het proberen,
misschien met jou als het even mag.
Was er dan niet genoeg goeds,
om te werken aan mijn gedrag??
Bedoel geef me toch even tijd,
alles valt wel op zijn plooi,
maar misschien is die droom
juist ietsje te mooi…