Dag lieve mama,
Jij ziet het in mijn ogen.
Als woorden kun je het lezen.
Tranen komen naar buiten.
Maar ik wil niet meer leven.
Alleen met jou kon ik praten.
Zonder dat ik wat zei.
Ik ben zo opgesloten.
Maar morgen ben ik vrij.
Vertel je een verhaaltje?
Nog snel voor het slapen gaan.
Ik ben nog steeds jou kleine meisje.
Ookal zal ik niet meer bestaan.
Herinner mij zoals ik was.
En vergeet al mijn pijn.
Herinner al het mooie van ons samen.
Als ik er morgen niet meer zou zijn.
Hang geen foto's aan de muur.
En brandt geen kaarsje voor mij.
Beloof, je zal niet huilen.
In gedachten zal ik altijd bij je zijn.
Probeer het te begrijpen.
Zo wil ik echt niet meer.
Alles wat er is geweest.
Het leven doet te veel zeer.
Vertel tegen Kenneth.
Dat hij er niets aan kan doen.
En geef aan papa, oma en de rest.
Een hele dikke zoen.
Als ik er morgen niet meer zou zijn.
Zoek geen verklaring en geen schuld.
Jullie kunnen er niets aan doen.
Het is gewoon uit met mijn geduld.
Ga niet denken
Wat als ik nou zou...
Mama vergeet nooit meer.
Hoeveel ik van je hou!!
Misschien heb ik ooit het lef.
En schrijf ik deze brief voor jou.
Het is echt dat ik nu.
Gewoon lekker dood zijn wou.
roos_2: | Zondag, juli 25, 2004 21:09 |
kop op meid haal die gedachten uit je hoofd ik wilde er ook een paar keer uitstappen ben heel blij dat het niet gelukt is ,het gaat nog niet goed met mij maar eens zullen we het weer naar ons zin hebben en zal de zon ook voor ons weer gaan schijnen sterkte liefs roos.kusssss | |
Huting: | Zondag, juli 25, 2004 13:47 |
Er zijn nog zoveel dingen in het leven , om voor te leven al zie je dat nu even niet.... Sterkte meid en ook jij komt er vast... Liefs, Doortje |
|
ThE/CuRe?: | Zondag, juli 25, 2004 13:32 |
"Ik ben zo opgesloten. Maar morgen ben ik vrij." wauw.. :s Ik hoop écht dat je het niet gaat doen... Je sleept zoveel mensen mee.. hoeveel mensen gaan dan niet met zoveel pijn zitten als jij nu :s Praat erover, het kan allemaal beter worden ooit, stel dat je die kans misloopt.. Ik snap je wel hoor, heb ook n superlange afscheidsbrief klaarliggen voor moest ik het doen, dan verdienen de mensen die ik achterlaat best een verklaring.. maar alsjeblieft hou vol!!! sterkte en hee |
|
*Just-Mel*: | Zondag, juli 25, 2004 12:39 |
Ik Vind Het Heel M0oi Geschreven H0or, Maar Ik Denk Dat Je Er Veel Mensen Pijn Mee D0et.. Ik Heb Het Zelf 0ok Een Keer Meegemaakt.. Ik Had Een Afscheidsbrief Geschreven, En V0ordat Ik Iets Had Gedaan, Had Mijn Mama Hem Gev0nden In Mijn Dagb0ek.. Ze Had Het Er Z0o M0eilijk Mee, Dat De Gedachten 0m Zelfm0ord Te Plegen V0or Mij Nu Echt 0ver Is Gew0on.. Pr0beer Iets Van Je Leven Te Maken, En Geef Het Niet 0p.. Heel Veel Sterkte Ermee! Liefs, Mel |
|
Roos Fleur: | Zondag, juli 25, 2004 02:33 |
Je familie en je vrienden zullen je hartstikke erg missen! Tuurlijk blijf je altijd bij ze maar het is anders, jij zou hun ook niet willen verliezen neem ik aan. Je moeder kan niet meer met je praten, ze weet niet hoe je reageert, ze kan niet meer om je mening vragen enz.. Je moet toch proberen te vechten, denk aan de mooie dingen in het leven, gewoon de kleine dingetjes die het mooi maken! Het leven is inderdaad vaak hard en oneerlijk maar er zijn zoveel wonderlijke en mooie dingen aan. Het is | |
Jannie Hoogendam: | Zondag, juli 25, 2004 01:17 |
lieve Laartje, ik word echt verdrietig als ik dit lees. Ik hoop dat dit fictie is...dan is het ook wel droevig maar ook pakkend en aangrijpend Welterusten en ga gauw lekker slapen xxx Jannie |
|
Raira: | Zondag, juli 25, 2004 00:41 |
Ik hoop dat er een tijd komt, dat je het leven weer kan omarmen, dit klinkt zoooo triest en machteloos ik wens je heel veel sterkte liefs raira |
|
Auteur: laartjem | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 25 juli 2004 | ||
Thema's: |