Als de zon zijn pad baant naar het oosten
en de regen die verschijnt in regenstralen
kleurloos het complete vacuĆ¼m omsluit,
dan beginnen zelfs regenwormen te dralen
en verwijderen zichzelf als laatste besluit.
Boven en onder verwisseld
het is natuurlijk geen wonder,
doch slechts de werkelijkheid
van Odin, Wodan en de donder
en de onmogelijkheid van eeuwigheid.
zonnestralen bevriezen aan de bomen,
de vorst nog nooit zo hoog gekomen,
de hoogte waarvan hofnarren dromen,
doch voorbij gedraafd door slomen,
dan vergaan grootmoedig de vromen.
Zij die altijd in alles hebben geloofd
hebben hun hele leven zichzelf beroofd.
En nu zelfs het zonnevuur is gedoofd
worden zij echt niet langer geloofd,
doch schandelijk, meedogenloos onthoofd.
Als de duiven zwemmen in de zee
ontdaan van al hun grijze veren,
als een kip geplukt en gedwee,
waggelend zonder hoofd om te eren,
dan vliegen de vissen een eindje mee
De dwazen beginnen hun monologen
en de wijzen blijven verstandig zwijgen.
Zij hebben zichzelf niet bedrogen,
Van oost naar west gebroken twijgen
hebben de machtigen tegen zichzelf gelogen
De uitkijkposten staan op hun kop,
waarschuwingen kruipen uit de grond.
In een poging zichzelf te redden
zet de laatste dwaas zijn keppeltje op
en sterft willoos doch terstond
Zelfs het leven zelf wordt levenloos,
als krachten krachten gaan beheersen
en alle gevoelens en emoties sterven,
wordt al het bewegende bewegingsloos
en blijft alleen de chaos overheersen
De aarde is nu volkomen vormeloos
en de atmosfeer veranderd en bedrukt,
nu de aarde de vorm van een druppel koos,
door de snelheid naar de ondergang gedrukt,
zijn zelfs de wreedste goden vreugdeloos