"nee laat me los
ik weet niet wat jullie willen
aaahh laat me gaan
anders ga ik heel hard gillen"
had ik toen maar lef
maar ik was nog zo klein
het enige wat ik toen herkende
was angst verdriet en pijn
"wat doe je nu
laat me toch gaan
waarom is er nu niemand
die me bij kan staan"
niemand hoorde iets
ik zag ook niemand lopen
uit man en macht
begon ik hem schoppen te verkopen
"waarom ziet nu niemand iets
waarom hoort niemand mij
oh alsjeblieft wat gaat er gebeuren
wanneer laat hij me vrij"
eindelijk was ik los
en begon heel hard te rennen
net zolang tot ik
weer omgeving begon te herkennen
"ben ik al thuis
komt hij niet achter me aan
ik moet blijven rennen
ik moet naar huis toe gaan"
eindelijk was ik thuis
ik moest proberen niks te laten merken
mijn ouders mochten het niet weten
ik wist niet hoe ik dit moest verwerken
"ik moet naar de badkamer
voordat ze iets aan me zien
ik moet me gaan wassen
oh vertel me waar ik dit aan verdien"
ik ben mezelf gaan wassen
heb ook gelijk mijn kleren gedaan
ik hoopte dat ik het dan kwijt zou zijn
en het niet meer door mijn gedachten zou gaan...
20-07-2004
blackdead: | Zaterdag, juli 24, 2004 16:04 |
*zucht*herkenbaar:( je kan jezelf wassen dan en je kleren maar je zal het nooit uit je gedachten kunnen wassen hou moedxxxals je wil praten ofzo mail me maar teefje01@hotmail.com |
|
zeta: | Donderdag, juli 22, 2004 15:02 |
mooi geschreven ik begrijp wat je voelt maar 't leven gaat door en je moet verder leven met die zwaar verdriet ik wens je nog veel sterkte xxx zeta |
|
bieke: | Dinsdag, juli 20, 2004 19:43 |
Ik word er ook kwaad om je zou ik weet niet wat doen met zo iemand grrr... Liefs en knuffel Bieke, |
|
jazzzz: | Dinsdag, juli 20, 2004 17:59 |
*stil* het maakt me kwaad, snap zulke figuren niet, wat een ellende.. :(((( liefs, |
|
mikje: | Dinsdag, juli 20, 2004 13:10 |
je hebt je ervaringen op een volwassen manier neer kunnen zetten merk ik, beetje als een observeerder dat zou doen, krachtig hoor en dan ook nog s kunnen rijmen...chapeau...en...mooi | |
Raira: | Dinsdag, juli 20, 2004 12:40 |
Vreselijk om zoiets te moeten meemaken ik wens je ontzettend veel sterkte liefs raira |
|
maria : | Dinsdag, juli 20, 2004 11:46 |
zo aangrijpend door jou geschreven diep geraakt stil gelezen troostknuffie en liefs, maria |
|
lovegirl: | Dinsdag, juli 20, 2004 11:22 |
lieverd het is heel erg om dit mee gemaakt te moeten hebben heel herkenbaar je leert er mee om gaan maar vergeten doe je het nooit meer goed verwoord en sterkte veel liefs lovegirl |
|
westland: | Dinsdag, juli 20, 2004 11:12 |
heel mooi geschreven jans,maar voor jou ging die vlieger niet op.want ik vond je onder de douche,met heel veel tranen.praten kon eerst niet maar later wel.weet ook wie het waren niet 1 maar2 keer is het je overkomen met ook veel verdriet,voor jou en ons je bent zo machteloos.als dit gebeurt.je ouders. | |
Boudaatje: | Dinsdag, juli 20, 2004 11:01 |
knuff | |
Ninandra: | Dinsdag, juli 20, 2004 10:45 |
..aangrijpend gedicht! Veel sterkte met het verder verwerken hiervan! *knuffel! |
|
Angel_eye: | Dinsdag, juli 20, 2004 10:42 |
Heel veel succes bij dit zware leed wat je draagt. xxx |
|
Auteur: keiko | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 20 juli 2004 | ||
Thema's: |