Ravijn
Het lijkt wel
alsof ik aan een ravijn sta
en er net niet in val
ik ben heel bang
maar toch niet alleen
mijn vrienden nemen mijn hand
en trekken me terug
telkens ik dreig neer te storten
in de diepte
in het donkerste plaatsje van mijn ziel.
alsof ik aan een ravijn sta
en er net niet in val
ik ben heel bang
maar toch niet alleen
mijn vrienden nemen mijn hand
en trekken me terug
telkens ik dreig neer te storten
in de diepte
in het donkerste plaatsje van mijn ziel.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: debby | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2001 | ||
| Thema's: | ||