Ik blijf je verwarmen
met een teder gevoel
met jou in mijn armen
de zon staat nu hoog
maar ik blijf je verwarmen
we dansen in ‘t groene
en spreken geen woord
ons eindeloos praten
te vaak al gehoord
ons zwijgen neemt toe
voorradig de hartstocht
het blauwe begroet
en ons opzocht
de top van ons kunnen
ziet uit op ons dal
we zijn naar boven gekropen
met de zon als kristal
bieke: | Zondag, juli 18, 2004 00:44 |
Moet met Jannie meegaan, de romanticus Willemke. Liefs Bieke, |
|
Jannie Hoogendam: | Zaterdag, juli 17, 2004 11:07 |
Wat ben jij een romanticus Willem... Elk woord is een kristallen parel...gewoon wauhhh liefs Jannie |
|
Raira: | Zaterdag, juli 17, 2004 10:33 |
Heerlijk gedicht om te lezen, voelde me even in de sfeer meegaan...thanks liefs Raira |
|
*** Lanaatje37***: | Zaterdag, juli 17, 2004 09:10 |
mmmmh....een gedicht om van te smullen......heerlijk......dank voor het delen.. liefs, Lia |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, juli 17, 2004 09:01 |
Zonnekristalen schijnen hun stralend, koesteren neer.. op zoveel liefde, keer op keer X Liefs Annemieke |
|