Ik hield van hem,
hij van mij.
Ik zei iets verkeerds
wat ik zelf niet wou.
Maar iets wat je niet wil,
dat doe je gauw.
Ik had een hart van steen op dat moment,
en niet mijn eigen verborgen hart.
Ik zei iets wat ik niet wou,
maar zoiets vertel je al gauw,
ook als je 't niet wou.
Nu loopt het misschien mis
door mijn gezeik.
Waarom, ja waarom
werk ik me steeds tot aan mijn schouders in het slijk?
Op sommige momenten heb ik geen besef
van wat gebeurt.
Waar gaat mijn lef naartoe op zo'n moment als ik mijn mailtjes zend?
Ik ben ben ongeduldig, oneenvoudig,
heb voor alles een uitleg.
Niemand kan me verstaan,
wat heb ik er dan aan?
Aan mijn karakter dat niemand begrijpt behalve,
... ,
hij,
hij begreep me even na mijn akelige, onrustgevende voorbije leven.
Waarom moet ik toch altijd een fout begaan zodat ik begrijp wat ik heb misdaan?
Maar weet, ..., jij lieve jongen dat jouw karakter rustgevend is en dat ik je ontzettend mis!
Els, 12 jaar
Els.Verbeek@chello.be : je mag me altijd mailen!!!