Vlinderkusvlucht
ik breng mijn vingers naar mijn mond en kus ze zacht
druk ze daarna langzaam op mijn buik waar jij
de kus overnemen kan, in het klein, ik voel, wij voelen
en samen blazen we die kus in je overgrootmoeders graf
een witte roos laat los zonder dat de doornen verwonden
de berg groeit gestaag, doch de vlinder is niet waar wij kijken
ze vliegt weg, niet al te ver, maar wel onaantastbaar
ze is weg, en de warmte blijft hangen, in de wolken
in de lavendelperken, in de bijen die rustig doorzoemen
en het voortaan zonder de koningin moeten doen
langzaam loop ik weg aan de hand van je vader
mijn blik achterom, mijn laatste stil gedag
het gevoel van rust wordt door jou gedragen
zoals ik jou rustig draag, diep in mij
zoals de zon waarheen ik je voel dartelen
en dat maakt me op een dag als vandaag
wel weer even heel blij, ik ben nooit meer
nee nooit meer, echt alleen, misschien
Anita Vlieger: | Vrijdag, maart 18, 2005 10:27 |
Sheen, Vandaag eindelijk na jaren weer eens naar de freaks en daar o.a. weer eens een aantal van jouw gedichten bekeken. Gelezen dat er heel wat veranderd is in je leventje. Pffff, fantastisch meis. Ik heb wel gemerkt dat je dichtstijl veranderd is. Vroeger herkende ik je gedichten, nu moet ik wennen aan de nieuwe stijl. Maar net zo als vroeger, zijn er gedichten tussen die mij bijzonder raken; dit is er een van. Heel veel liefs en geluk. Anita |
|
wijnand.: | Zondag, juli 11, 2004 23:56 |
Een schoonheid en het gedicht laat voelen wat jij voelt Parel |
|
Sheena: | Zondag, juli 11, 2004 00:42 |
Heel erg bedankt voor de lieve reacties, helaas ben ik niet meer zoveel op freaks te vinden, erg druk met het *laatste* jaartje werken en de boel afronden daar en het proberen op orde te brengen van mijn nieuwe leven met strakjes een prachtige zoon of dochter erbij (als alles goed blijft lopen tenminste) zo af en toe schrijf ik nog wel in mijn weblog, dus als je mijn zwangerschap en leventje toch een beetje wilt blijven volgen, kan je daar altijd wel een tekentje van leven zien *knipoog |
|
michris: | Zaterdag, juli 10, 2004 19:24 |
Sheen, wat teer, wat intens, wat indrukwekkend, wat lief, en je stille roep verborgen in het woord *misschien* nee...nooit zul je nog alleen zijn liefs, michris |
|
~Marina~: | Zaterdag, juli 10, 2004 11:36 |
vlinders en oma's horen op de een of andere manier bij elkaar... bedankt voor dit gedicht Sheen je raakte me er anders mee als normaal liefs, Marina |
|
pramodah: | Zaterdag, juli 10, 2004 09:51 |
ik heb er maar een stilzwijgend woord voor **ontroerend** knuffff pramodah |
|
Jet van keken: | Zaterdag, juli 10, 2004 09:43 |
Heel, heel erg mooi. Heel bijzonder. liefs Jet |
|
Rep: | Zaterdag, juli 10, 2004 07:57 |
Mooi gevoelig geschreven. En als ik het dan lees, lijkt er een cirkel weer rond te komen. Dat er dan nog vele vragen overblijven, dat is dan weer niet meer dan normaal... Liefs |
|
Auteur: Brenda | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 10 juli 2004 | ||
Thema's: |