Laat geen bladzijde zien
En als ik dan zo spontaan ben
Voor jou een open boek
Wanneer toon jij je ware geest?
Of ben je nog steeds op zoek
Jij denkt mij te kennen
Dat is toch wat je telkens zegt
Ik laat je in die waan
Omdat ik niets weerleg
Mijn vechten is niet aangeleerd
Het is een tweede natuur
En het voelt waarachtig prettig aan
'dat schild' en 't went wel op den duur
'k Heb gemerkt dat jij dat vermoedt
Maar ik laat van mezelf geen bladzijde zien
van mijn eigen innerlijke leed.
En voor jou, is er nog hoop misschien
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, juli 10, 2004 15:59 |
Hmzzzzzz... dit gedicht doet me teveel... slingert me terug in de tijd dat ik m'n dagen sleet... voor de buitenwereld flink en opgwekt, maar van binnen heel veel innerlijk leed... Hoopvol zie ik nu weer de toekomst tegemoed... want zijn aanweziheid in m'n leven doet me onvoorstelbaar veel goed... mooi gedicht Willem liefs Annemieke |
|
bieke: | Zaterdag, juli 10, 2004 00:03 |
Die staat als een huis Willem en zolang er hoop is, is er leven ;)) Liefs Bieke, |
|
Nylfe: | Vrijdag, juli 09, 2004 23:24 |
Erg sterk geschreven. | |
Nooitgeweest: | Vrijdag, juli 09, 2004 23:07 |
Ooh sjee... mooi zeg! Ik dacht toe ik dit las: 'dit ben ik!' Kusj, |
|
myra123: | Vrijdag, juli 09, 2004 22:16 |
wauw mooi zeg en zo waar in mij leven groetjes xxjes myra | |
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 09 juli 2004 | ||
Thema's: |