Smiling is the best revenge
Nobody knew the pain
I was going through
At school or at home
I always smiled
Nobody knew how I missed
The little things in life
Like friends or love
How is that called?
Solitude?
But I don't care
They don't get me
I know they just don't understand me
call me a thief and a liar
At least
I don't pretend that I am
who they want me to be
They'll see me smile
at school or at home
That's the best revenge...
Reacties op dit gedicht
| just myself: | Zaterdag, december 11, 2004 16:21 |
| heel herkenbaar! met iemand praten die je vertrouwt helpt, sterkte! groetjes Just myself | |
| The unreachable: | Vrijdag, juli 09, 2004 22:09 |
| Moet ik hier nog iets aan toevoegen? De persoon onder mij heeft al alles gezegd.. Mooi geschreven! Take Care! |
|
| jij: | Donderdag, juli 08, 2004 15:52 |
| Heey.. Je rekent het nu alleen met je eigen af.. hun zien jou het liefste lachen.. Maar achter die lach schuilt pijn.. Laat ze die kant ook een keer zien.. En laat ze merken wat je voeld.. Misschien dat je die nep lach daarna kan vervangen door een echte.. en daar geniet je veel meer van!! Sterkte.. - KuSs - Ps: Mooi geschreven! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Annemieke | 
|
|
| Gecontroleerd door: sweety538 | ||
| Gepubliceerd op: 08 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||