De tand des tijds
Lachende gezichten,
kwebbelende vrouwen,
rokende mannen,
rondhuppelende kinderen.
Nu is er enkel nog stilte,
de muffe, zware lucht
en het donker.
Stof overal te vinden,
of is het as?
De assen van wat eens,
blijde levende mensen waren.
De tand des tijds ongenadigheid.
Niemand kan het ontlopen.
Wat eens leefde,
is nu vergaan,
en wat ooit gezegd werd,
is nu vergeten.
Nu heersen enkel stilte,...
donker,... en een muffe,
zware lucht...
kwebbelende vrouwen,
rokende mannen,
rondhuppelende kinderen.
Nu is er enkel nog stilte,
de muffe, zware lucht
en het donker.
Stof overal te vinden,
of is het as?
De assen van wat eens,
blijde levende mensen waren.
De tand des tijds ongenadigheid.
Niemand kan het ontlopen.
Wat eens leefde,
is nu vergaan,
en wat ooit gezegd werd,
is nu vergeten.
Nu heersen enkel stilte,...
donker,... en een muffe,
zware lucht...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: fire-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 06 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||